Pismo Święte
a) nazwy i podział Biblii
· najstarsze określenie to Pismo Święte - ( gr. Graphe – pismo; hagia – święte ), które występuje w samej Biblii obydwu Testamentów. Określenie to wskazuje na natchnienie Pisma, a to oznacza, że jest ono słowem samego Boga.
· Drugie określenie to Biblia - ( gr. Biblion – zwój papirusowy, księga; biblia – zwoje, księgi ). Nazwa ta eksponuje zewnętrzną formę Biblii jako księgi w pełnym tego słowa znaczeniu.
· Trzecie określenie to Stary i Nowy Testament. Słowo testament - ( łac. Testamentum – oznacza ostatnia wolę umierającego, wyrażoną na piśmie) Za pomocą tego wyrazu przetłumaczono hebrajskie słowo – berit – przymierze, pakt, kontrakt. Chodzi o przymierze jakie Bóg zawarł na górze Synaj przez Mojżesza z ludem wybranym. To Przymierze zostało nazwane Starym, a Nowy Testament to nowe Przymierze, które Bóg zawarł z ludźmi przez Chrystusa.
b) Biblia składa się z 73 ksiąg i dzieli się na dwie części: Stary – 46 ksiąg i Nowy Testament – 27 ksiąg. Oficjalna lista ksiąg Pisma nazywana jest kanonem, tzn. katalogiem ksiąg natchnionych.
c) język Biblii
Księgi Starego Testamentu powstały w trzech językach: hebrajskim; aramejskim; i greckim. Natomiast Księgi Nowego Testamentu zostały spisane w języku greckim z wyjątkiem Ewangelii według św. Mateusza, która powstała w jęz. Aramejskim bądź hebrajskim.
d) treść i chronologia Pisma Św.
Biblia jest księgą religijną; treścią jego jest Boży plan zbawienia człowieka i realizacja tego planu w toku historii. Celem Bożego planu w Starym Testamencie była prorocza zapowiedź i przygotowanie narodu wybranego na przyjście Chrystusa – Odkupiciela wszystkich ludzi. Nowy Testament jest realizacją i wypełnieniem tej zapowiedzi. Historia zbawienia dzieli się na trzy wielkie etapy: 1 – od stworzenia świata do powołania Abrahama; 2 – od Abrahama do czasu narodzenia Chrystusa; 3 – od narodzenia Chrystusa do jego ponownego przyjścia.
Księgi biblijne, mimo wielu autorów i różnic co do czasu i miejsca powstania, cechuje przedziwna jedność. Jedność tę nadaje im spójność myśli i temat zbawienia, który przenika cała Biblię. Zbawienie zapowiedziane w Starym Testamencie, jest wypełnione w Nowym. Polega ono na wyzwoleniu człowieka ze zła, a dokonuje się przez zbawcze interwencje Boga. Jedność Pismu nadaje również Zbawiciel i Jego dzieje. On jest ośrodkiem obydwu Testamentów: zapowiadali Go Prorocy w Starym Przymierzu, a o Jego życiu i dziele mówią pisarze Nowego Testamentu.
e) natchnienie biblijne
Natchnienie biblijne to bezpośredni, pozytywny i nadprzyrodzony wpływ Boga na umysł i wolę piszącego, dzięki czemu powstała pod tym wpływem księga, która jest dziełem dwóch autorów : autora głównego – Boga i autora podporządkowanego – człowieka. Do właściwości wynikających z autorstwa Bożego należą prawda i świętość, bowiem Bóg jest prawdą i świętością. Natomiast cechami autora drugorzędnego – człowieka jest – swoisty styl, sposób myślenia, wrażliwość, wyobraźnia, język. Bóg nie wyrwał autorów ludzkich z ich rzeczywistości, nie nakazał im jakiegoś szczególnego sposobu pisania. Dlatego na kartach Biblii spotykamy obraz świata i sposób przeżywania rzeczywistości i wiedzę widzianą oczami danego człowieka. Np. Weźmy opis stworzenia świata – czy mamy teraz się zastanawiać nad prawdą – czy Bóg stworzył świat w 7 dni i czy jest to zgodne z naukami przyrodniczymi dzisiaj? Otóż nie o to chodzi. Autor, który to zapisał w ten sposób, pokazał nam sposób myślenia tamtych czasów. Najważniejsza jest dla nas prawda jasno z tego wynikająca, Bóg stworzył świat, On dał początek wszelkiemu życiu i istnieniu. Gdyby autor zapisujący opis stworzenia świata miał do dyspozycji wyniki dzisiejszych badań naukowych, zapewne przedstawiłby ten opis trochę inaczej, nie zmieniając jednak faktu, że świat jest dziełem Boga. Biblia ma swój szczególny cel: pokazać plan zbawienia i drogę do jego osiągnięcia. Nie można więc na podstawie Biblii uzasadniać ewolucji gatunków lub z Biblią w ręku je zwalczać. Bowiem sprawy te były poza zainteresowaniem autorów.
Biblia jest księga świętą, co nie oznacza, że opisuje tylko święte czyny. Opisuje prawdziwego człowieka: jego bohaterstwo, wielkość i świętość z jednej strony, ale również jego nędze i grzech, jego powstawanie z dna upadku. Gdyby w Biblii było miejsce tylko na świętych i bezgrzesznych ludzi, byłaby ona dla nas martwa i obca jak legenda albo bajka. To prawda o całym człowieku, zdolnym do upadku i o Bogu, który jest Święty i podnosi człowieka z jego grzechu. Autor biblijny opisuje rzeczy dobre i złe, jednak złe gani, a dobre pochwala.
Biblia jest dla nas ludzi wierzących, jednocześnie reguła wiary i źródłem życia duchowego, tzn. ukazuje jak człowiek powinien postępować i w co wierzyć.
f) interpretacja Pisma Świętego
· należy uwzględnić tekst oryginalny, czyli dobrze znać znaczenie słowa z języka oryginalnego
· tekst Pisma należy wyjaśniać w świetle kontekstu, rzadko bowiem autor wyczerpał swą myśl w jednym zdaniu.
· Należy też uwzględniać miejsca, gdzie tekst się powtarza, tzn. Opisuje to samo wydarzenie albo przytacza pewna myśl, prawdę, co jest pomocą, gdy jest coś niejasnego.
· Trzeba brać pod uwagę tez rodzaje literackie, za pomocą których zostało to zapisane w konkretnym czasie i miejscu ( są w Biblii fragmenty historyczne, poetyckie, prorockie ..). Trzeba wziąć pod uwagę sposób myślenia i wyrażania myśli przez ludzi tamtych czasów i miejsca. Np. Słowa o ręce, którą należy odciąć, jeśli jest powodem do grzechu – czy rozumieć dosłownie – nie. To był sposób wyrażania myśli przez Żydów, chodziło o podkreślenie znaczenia – jak ważna jest praca nad sobą, nad swoim postępowaniem i tego co robi się ze swoim ciałem.
· Nie można zapominać też o czasie i historii, kiedy księga powstawała
· Przede wszystkim należy jednak pamiętać o jedności całej Biblii. Czytając Pismo trzeba brać pod uwagę sens i kontekst całej Biblii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz