Zapraszamy na kolejne spotkanie 30 listopada i 1 grudnia

Przypominamy, że obecność na spotkaniach jest obowiązkowa!!
Już nie będą przyjmowani nowi kandydaci do przyjęcia sakramentu bierzmowania.

o. Waldemar cmf

II Katecheza - Karykatury Boga

Rysunek 1. Obrażony staruszek

Nie rozumie dzisiejszego człowieka i świata. To roztrzęsiony starzec z białym włosem, trochę wściekły, że większość świata nie chce go słuchać.

Taki Bóg i Jego wiara nadają się tylko do muzeum. Jest on daleki: człowiek wierzy w Jego istnienie, ale uważa, że taki Bóg nie interesuje się światem – stworzył świat i pozostawił ludzi samych sobie. Taki Bóg w mniemaniu ludzkim jest nieobecny, obojętny, nieczuły. Nie ingeruje w sprawy świata i pojedynczego człowieka, bo Go to nie obchodzi. Osoba, która zakłada, że Bóg odwrócił się od ludzkości, nie będzie podejmowała dialogu z Bogiem, będzie odrzucała Go, nie widziała działania Boga w swoim życiu. Będzie żyła ta, jakby Boga nie było. Będzie mówiła: „Po co się modlić, to strata czasu, Bóg i tak nie słucha”. Wtedy wydaje się, że człowiek jest sam, sam musi poradzić sobie z życiem i tak żyje.

Rysunek 2. Sędzia

Człowiek mający taki obraz Boga będzie postrzegał Go, jako srogiego, okrutnego sędziego, który musi wymierzać sprawiedliwość za popełnione grzechy, błędy, nigdy ich nie zapomina, gniewa się za nie i prześladuje karami człowieka. Ludzie tak myślący, gdy popełnią błędy w życiu, gdy spotykają ich nieszczęścia przypisują je Bogu. Myślą: „to jest kara za moje winy, On mnie ukarał” .”Jestem nieszczęśliwy ze swojej winy, muszę odbyć karę. Relacja ta jest zniekształcona, oparta na lęku. Do takiego Boga lepiej nie zbliżać się, nie odzywać, bezpieczniej omijać. Często ludzie postrzegający Boga, jako surowego sędziego chodzą do kościoła, modlą się, ale właśnie z lęku przed karą: „muszę się pomodlić, bo jak nie to Bóg znów mnie ukarze.” Modlitwa płynie z poczucia obowiązku, poczucia winy, z lęku o siebie.

Rysunek 3. – Święty Mikołaj. Dobry dziadek

Osoby takie owszem kochają Boga, dużo się modlą, proszą, ale...nie słuchają Boga. Traktują Go, jako „przycisk do wypełniania swoich planów, życzeń. Pan Bóg traktowany jest przez nich, jak złota rybka. Człowiek swoją relacje z Bogiem opiera na modlitwie błagalnej, a nawet wielbiącej, ale zauważalny jest tu brak rozeznawania Jego woli. Brakuje pytania: „Panie, co chcesz, abym uczynił?”, czy też „Panie mów, sługa Twój słucha”. Brak elementów cierpienia dla Boga, rezygnacji z siebie. Po prostu: „żyję tak, żeby mi było dobrze, przyjemnie. Bóg mnie i tak kocha”. „Cierpienia, umartwienia, to dobre dla zakonnic”. Czasem jest to tak daleko posunięta filozofia, że nie realizuję przykazań Bożych, bo „przecież nie robię nic takiego, Bóg wybaczy”. W tej sytuacji człowiek jest ani zimny, ani gorący, jest nijaki, czyli taki, jaki sam chce być. Chce sam panować nad swoim życiem, nie zawierza go Bogu, nie ufa Mu. Taki Bóg jest zawsze tolerancyjny,   nigdy się nie czepia.

Rysunek 4. – Bóg jako koło ratunkowe. Karetka pogotowia

Osoby przeżywają Boga w myśl przysłowia : „jak trwoga to do Boga”. Polega to na tym, że na co dzień nie mają głębszego, albo żadnego kontaktu ze Stwórcą, nie pamiętają o Nim, żyją tak, jakby Go nie było, choć w Niego wierzą. Wierzą, gdyż w momentach krytycznych swego życia, takich jak śmierć bliskiej osoby, choroba własna, bliskich, utrata pracy, wypadek nawiązują z Bogiem żarliwą relację, błagając Go i prosząc o pomoc. Gdy jednak ją uzyskają wracają do życia bez Boga. Bóg znów pozostaje „odsunięty”, aż do momentu zagrożenia. Takie osoby często zawierają z Bogiem układy typu: „Dasz mi zdrowie, a ja pójdę na pielgrzymkę”, „Zamówię i pomodlę się na mszy Św., a Ty pomóż mi znaleźć pracę.” Niestety relacja z Bogiem opiera się wyłącznie na takich transakcjach.


 Rysunek 5 – Wyższa inteligencja. Moc. Jakaś energia

Bóg jako wyższa energia, moc , inteligencja. Z takim Bogiem nie można nawiązać żadnej relacji. Człowiek uznaje jego istnienie, ale nie buduje z nim relacji, nie rozmawia.
Ale Bóg jest Osobą!!!Bóg przyszedł do ludzi, jest między nimi, między nami. Nie jako neutralna, nieznana energia, ale jako partner, jako osoba. Bóg daje się człowiekowi poznać, chce by człowiek nawiązał z nim osobową relację.




Rysunek 6 – Policjant

Taki Bóg tylko czyha na nasze grzechy i przewinienia. Jest widziany jako ten, który śledzi nasze występki i notuje je. Strażnik prawa. Wielu z nas na pewno słyszało: Pan Bóg cię widzi i ukarze.” Takie pojęcie Boga wywołuje strach. Żyje się w poczuciu, że na Bożą łaskę, przychylność musi zasłużyć. Ale Bóg jest Bogiem miłującym!!! W centrum uwagi Boga jest człowiek, a nie jego grzechy, postępki.

Właściwy obraz Boga Ojca

W Piśmie Świętym znajdziemy wiele fragmentów, mówiących nam o przymiotach Boga. Jednak najbardziej wymowny jest fragment Łk 15, 11- 24, mówiący nam o Miłosiernym Ojcu.
„ Powiedział też: «Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”.
Lecz ojciec rzekł do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się bawić.”

Pismo Św. - pierwsza katecheza

Pismo Święte

a) nazwy i podział Biblii

·         najstarsze określenie to Pismo Święte - ( gr. Graphe – pismo; hagia – święte ), które występuje w samej Biblii obydwu Testamentów. Określenie to wskazuje na natchnienie Pisma, a to oznacza, że jest ono słowem samego Boga.

·         Drugie określenie to Biblia - ( gr. Biblion – zwój papirusowy, księga; biblia – zwoje, księgi ). Nazwa ta eksponuje zewnętrzną formę Biblii jako księgi w pełnym tego słowa znaczeniu.

·         Trzecie określenie to Stary i Nowy Testament. Słowo testament - ( łac. Testamentum – oznacza ostatnia wolę umierającego, wyrażoną na piśmie) Za pomocą tego wyrazu przetłumaczono hebrajskie słowo – berit – przymierze, pakt, kontrakt. Chodzi o przymierze jakie Bóg zawarł na górze Synaj przez Mojżesza z ludem wybranym. To Przymierze zostało nazwane Starym, a Nowy Testament to nowe Przymierze, które Bóg zawarł z ludźmi przez Chrystusa.

b) Biblia składa się z 73 ksiąg i dzieli się na dwie części: Stary – 46 ksiąg i Nowy Testament – 27 ksiąg. Oficjalna lista ksiąg Pisma nazywana jest kanonem, tzn. katalogiem ksiąg natchnionych.

c) język Biblii

Księgi Starego Testamentu powstały w trzech językach: hebrajskim; aramejskim; i greckim. Natomiast Księgi Nowego Testamentu zostały spisane w języku greckim z wyjątkiem Ewangelii według św. Mateusza, która powstała w jęz. Aramejskim bądź hebrajskim.

d) treść i chronologia Pisma Św.

Biblia jest księgą religijną; treścią jego jest Boży plan zbawienia człowieka i realizacja tego planu w toku historii. Celem Bożego planu w Starym Testamencie była prorocza zapowiedź i przygotowanie narodu wybranego na przyjście Chrystusa – Odkupiciela wszystkich ludzi. Nowy Testament jest realizacją i wypełnieniem tej zapowiedzi. Historia zbawienia dzieli się na trzy wielkie etapy: 1 – od stworzenia świata do powołania Abrahama; 2 – od Abrahama do czasu narodzenia Chrystusa; 3 – od narodzenia Chrystusa do jego ponownego przyjścia.

Księgi biblijne, mimo wielu autorów i różnic co do czasu i miejsca powstania, cechuje przedziwna jedność. Jedność tę nadaje im spójność myśli i temat zbawienia, który przenika cała Biblię. Zbawienie zapowiedziane w Starym Testamencie, jest wypełnione w Nowym. Polega ono na wyzwoleniu człowieka ze zła, a dokonuje się przez zbawcze interwencje Boga. Jedność Pismu nadaje również Zbawiciel i Jego dzieje. On jest ośrodkiem obydwu Testamentów: zapowiadali Go Prorocy w Starym Przymierzu, a o Jego życiu i dziele mówią pisarze Nowego Testamentu.

e) natchnienie biblijne

Natchnienie biblijne to bezpośredni, pozytywny i nadprzyrodzony wpływ Boga na umysł i wolę piszącego, dzięki czemu powstała pod tym wpływem księga, która jest dziełem dwóch autorów : autora głównego – Boga i autora podporządkowanego – człowieka. Do właściwości wynikających z autorstwa Bożego należą prawda i świętość, bowiem Bóg jest prawdą i świętością. Natomiast cechami autora drugorzędnego – człowieka jest – swoisty styl, sposób myślenia, wrażliwość, wyobraźnia, język. Bóg nie wyrwał autorów ludzkich z ich rzeczywistości, nie nakazał im jakiegoś szczególnego sposobu pisania. Dlatego na kartach Biblii spotykamy obraz świata i sposób przeżywania rzeczywistości i wiedzę widzianą oczami danego człowieka. Np. Weźmy opis stworzenia świata – czy mamy teraz się zastanawiać nad prawdą – czy Bóg stworzył świat w 7 dni i czy jest to zgodne z naukami przyrodniczymi dzisiaj? Otóż nie o to chodzi. Autor, który to zapisał w ten sposób, pokazał nam sposób myślenia tamtych czasów. Najważniejsza jest dla nas prawda jasno z tego wynikająca, Bóg stworzył świat, On dał początek wszelkiemu życiu i istnieniu. Gdyby autor zapisujący opis stworzenia świata miał do dyspozycji wyniki dzisiejszych badań naukowych, zapewne przedstawiłby ten opis trochę inaczej, nie zmieniając jednak faktu, że świat jest dziełem Boga. Biblia ma swój szczególny cel: pokazać plan zbawienia i drogę do jego osiągnięcia. Nie można więc na podstawie Biblii uzasadniać ewolucji gatunków lub z Biblią w ręku je zwalczać. Bowiem sprawy te były poza zainteresowaniem autorów.

Biblia jest księga świętą, co nie oznacza, że opisuje tylko święte czyny. Opisuje prawdziwego człowieka: jego bohaterstwo, wielkość i świętość z jednej strony, ale również jego nędze i grzech, jego powstawanie z dna upadku. Gdyby w Biblii było miejsce tylko na świętych i bezgrzesznych ludzi, byłaby ona dla nas martwa i obca jak legenda albo bajka. To prawda o całym człowieku, zdolnym do upadku i o Bogu, który jest Święty i podnosi człowieka z jego grzechu. Autor biblijny opisuje rzeczy dobre i złe, jednak złe gani, a dobre pochwala.

Biblia jest dla nas ludzi wierzących, jednocześnie reguła wiary i źródłem życia duchowego, tzn. ukazuje jak człowiek powinien postępować i w co wierzyć.

f) interpretacja Pisma Świętego

·         należy uwzględnić tekst oryginalny, czyli dobrze znać znaczenie słowa z języka oryginalnego

·         tekst Pisma należy wyjaśniać w świetle kontekstu, rzadko bowiem autor wyczerpał swą myśl w jednym zdaniu.

·         Należy też uwzględniać miejsca, gdzie tekst się powtarza, tzn. Opisuje to samo wydarzenie albo przytacza pewna myśl, prawdę, co jest pomocą, gdy jest coś niejasnego.

·         Trzeba brać pod uwagę tez rodzaje literackie, za pomocą których zostało to zapisane w konkretnym czasie i miejscu ( są w Biblii fragmenty historyczne, poetyckie, prorockie ..). Trzeba wziąć pod uwagę sposób myślenia i wyrażania myśli przez ludzi tamtych czasów i miejsca. Np. Słowa o ręce, którą należy odciąć, jeśli jest powodem do grzechu – czy rozumieć dosłownie – nie. To był sposób wyrażania myśli przez Żydów, chodziło o podkreślenie znaczenia – jak ważna jest praca nad sobą, nad swoim postępowaniem i tego co robi się ze swoim ciałem.

·         Nie można zapominać też o czasie i historii, kiedy księga powstawała

·         Przede wszystkim należy jednak pamiętać o jedności całej Biblii. Czytając Pismo trzeba brać pod uwagę sens i kontekst całej Biblii.

Zapraszamy na spotkanie 23.11 (grupa poniedziałkowa) i 24.11 (grupa wtorkowa)