Katecheza - VII

TEMAT SPOTKANIA : DUCH ŚWIĘTY I JEGO DARY.

1. Wprowadzenie w temat :

Co zdarzyło się w Wieczerniku? … Dz 2,1-4
”A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela” (Łk 24,21). Uczniowie przeżywali rozczarowanie i smutek. Tym większy, że porzucili wszystko, poszli za Jezusem. Tymczasem nic nie zostało z niedawnej Jego chwały. Zamiast spodziewanego triumfu Mistrza - Jego haniebna śmierć. A potem jeszcze to niezrozumiałe wydarzenie: zmartwychwstanie. Nie mogli mu odmówić realności, przecież widzieli Zmartwychwstałego na własne oczy. Ale jak się z tym uporać, jak to ogarnąć, połączyć w sensowną całość?

Święty Łukasz, opowiadając o przyjściu Ducha Świętego, pisze, że ukazały się ”jakby języki ognia”. Jest to zatem porównanie, z natury rzeczy niedoskonałe. Co w rzeczywistości zobaczyli Apostołowie, pozostanie ich tajemnicą. Jednak najistotniejsze jest nie to, co na zewnątrz towarzyszyło zstąpieniu zapowiedzianego Pocieszyciela, lecz przemiana, jakiej owo przyjście dokonało w uczniach Jezusa.

Otworzyli drzwi i wyszli. Do tej pory zamykający się trwożliwie, opłakujący zawiedzione nadzieje, wyszli na zewnątrz, mówiąc głośno o dziełach Bożych całemu światu, w całej wielości jego języków. Zdumiewająca metamorfoza, aż trudno uwierzyć, że to mogli być ci sami ludzie. Obrazu dopełnia stanowcze i odważne wystąpienie Piotra - tego samego, który wcześniej po trzykroć zaparł się Jezusa. Teraz Piotr w jasny sposób opowiada o Jezusie jako Mesjaszu i wypełnieniu proroctw starotestamentowych. Kiedy zstąpił na nich Duch, dokonała się tajemnicza ”zmiana miejsca”: od tej pory, gdy Apostołowie mówią o Jezusie, On nie jest ”przed” nimi, lecz ”w” nich. Gdy oni mówią, mówi On, w najdosłowniejszym sensie. Dlatego też już pierwsza mowa Piotra odniosła piorunujący skutek - ludzie natychmiast nawracali się, przyjmowali chrzest i zmieniali swoje życie.
Duch Święty swoją mocą, poprzez swoje dary tak w nich zadziałał. – uzupełnić punkt 1 i 2 w notatniku str. 13

2. A jak jest z nami?
Otrzymaliśmy w czasie Chrztu Ducha Św. i jest w nas życie Boże. Jak ono wygląda, każdy niech sobie odpowie na to pytanie. Teraz jest ważne, co będzie z nami po sakramencie bierzmowania. Osoba Ducha Świętego i Jego dary, którymi Bóg napełnia w czasie tego sakramentu, to jakby takie duchowe doładowanie, byśmy mogli działać i funkcjonować jak prawdziwie dojrzali chrześcijanie, świadkowie i apostołowie Chrystusa. I może nie od razu dokona się ta przemiana, jednak Duch będzie działał, tylko trzeba prosić o to, współpracować z łaską Bożą.
Jakie mamy dary Ducha Świętego? – notatnik, str.46
3. Omówienie poszczególnych darów; ( rozdać każdemu charakterystykę darów )
Charakterystyka darów Ducha Świętego
Dar Mądrości: Mądrość w biblijnym rozumieniu nie oznacza ogromu wiedzy, lecz zdolność rozpoznawania Bożej woli i przyjmowania wiary z sercem, to znaczy nie tylko przyznawanie się do wiary, lecz także życie wiarą. Dzięki temu darowi potrafimy zobaczyć całe piękno świata, piękno człowieka, potrafimy spojrzeć na siebie z miłością. Pomimo tego, że pewne zachowania ludzkie mogą nas denerwować, drażnić, smucić, ale to nam nie przeszkadza w tym spojrzeniu Bożym, które dostrzega całe bogactwo stworzenia, drugiego człowieka.
Dar Rozumu: Dar ten pomaga poznawać coraz bardziej wiarę i oznacza daje zdolność do odróżniania dobra od zła. Kształtuje on zmysł wiary ; pomaga nam zrozumieć prawdy wiary i przykazania.
Dar Rady: Często jesteśmy bezradni. Jednak by wszystko było jasne, w życiu codziennym musimy decydować się na to, co dobre i słuszne. Chodzi o to, by we własnym życiu umieć rozpoznać Bożą wolę , dlatego należy się o to modlić; o gotowość przyjęcia ( z Pisma Świętego; od mądrych i dobrych ludzi; od własnego sumienia) i dania komuś ( słowem lub czynem ) dobrej rady. Zatem uzdalnia on człowieka do dokonania właściwego wyboru, przed jakim staje każdego dnia w swoim życiu. Pomaga człowiekowi zrozumieć i zauważyć, co należy czynić w bardzo trudnych sytuacjach.
Dar Męstwa: ten dar pomaga wytrwać w wierze w czasie pokus, wyśmiewania czy prześladowania poprzez stanowcze, odważne, życie według Bożych przykazań. Udziela on wytrwałości, pomaga w znoszeniu cierpienia. Źródłem pomnażania męstwa w nas są sakramenty święte, zwłaszcza Eucharystia.
Dar Umiejętności: umiejętność uzdalnia nas do tego, by poprzez badanie, dociekanie w różnych naukach, w tym co nas otacza znaleźć odpowiedź na pytania – skąd, dokąd, dlaczego, po co i skąd mamy pewność, że Bóg nas zna, wie o nas. Dar ten pomaga nam także odkrywać Boga poprzez Jego dzieła, przyrodę, innych ludzi. Daje nam też możliwość dobrego wykorzystania talentów i zdolności jakie posiadamy.
Dar Pobożności: Pobożność to kroczenie przez życie z Bogiem poprzez modlitwę, Eucharystię, Spowiedź, zaangażowanie w życie parafii, Kościoła. Uzdalnia nas do oddawania czci Bogu, jako naszemu Ojcu. Pomaga nam patrzeć na bliźnich jako naszych braci i sióstr. Sprawia także, że kochamy i czcimy Matkę Bożą, aniołów, świętych, ze czcią odnosimy się do Kościoła, papieża, biskupów, kapłanów. Otaczamy czcią i szacunkiem miejsca święte, przedmioty kultu. Inaczej mówiąc oznacza życie w zaufaniu Bogu każdego dnia.
Dar Bojaźni Bożej: dar ten nie jest przeciwieństwem miłości Bożej, lecz bezbożności. Bóg w Piśmie Świętym jest Bogiem miłującym, ale także Bogiem Wszechmogącym i Świętym, wobec którego mamy wielki szacunek i głęboką cześć. Dar Bojaźni Bożej prowadzi także do serdecznego żalu za grzechy, wyzwala gotowość zadośćuczynienia. Prowadzi także do szukania Boga, do tęsknoty za tym, żeby spotkać się z Nim w sakramencie pojednania.
4. Charyzmaty Ducha Świętego., notatnik str. 14
Są to szczególne dary Ducha Świętego dane nie tyle dla osobistego użytku, ile dla pożytku bliźnich czy też jako znaki posłannictwa, konieczne dla wypełnienia zleconej od Boga misji. Wspomina o nich pierwszy św. Paweł Apostoł i daje im grecką nazwę „charismata”. W liście do Koryntian wymienia ich dziewięć: dar mądrości słowa, dar umiejętności poznawania, dar wiary, dar uzdrawiania, dar czynienia cudów, dar proroctwa, dar rozeznania duchów, dar języków i dar tłumaczenia języków. „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch. (...) Wszystkim zaś objawia się Duch dla (wspólnego) dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozeznanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu, jak chce” (1 Kor 12,4-11).
słowo mądrości, dzięki któremu dany jest człowiekowi wgląd w Boży plan w danej sytuacji oraz możliwość przekazania słowami rady lub wskazówki.
słowo poznania, dzięki któremu człowiek uzyskuje wgląd w Boską tajemnicę lub aspekt relacji człowieka z Bogiem, i potrafi to wyrazić słowami, które pomagają innym zrozumieć tę tajemnicę.
Dar wiary, pozwalający człowiekowi w danym momencie, niezależnie od okoliczności wierzyć i powoływać się na moc Boga z pewnością, która wyklucza wszelkie zwątpienie.
Dar uzdrawiania, umożliwiający bycie narzędziem Boga w poprawie zdrowia kogoś innego, na jednym lub kilku poziomach: duchowym, psychicznym lub fizycznym.
Dar czynienia cudów, dzięki któremu możemy być narzędziem Boga w silnej manifestacji mocy Boga, jak np. natychmiastowym uzdrowieniu.
Dar proroctwa, dzięki któremu człowiek podaje przekaz od Boga dla wspólnoty lub jednego człowieka.
Dar rozróżniania duchów, dzięki któremu człowiek potrafi poznać źródło danej inspiracji lub działania oraz ich przyczynę � czy pochodziły one od Ducha Świętego, czy od ludzkiego ducha, czy od złego ducha.
Dar języków, dzięki któremu człowiek daje wspólnocie przekaz od Boga. Dokonuje tego w języku sobie nieznanym. Trzeba odróżnić dar modlitwy językami od daru języków, który jest proroczym przesłaniem.
Dar tłumaczenia, dzięki któremu człowiek podaje ogólne znaczenie tego, co zostało powiedziane za pomocą daru języków.

5. Praca domowa - punkt 5, str14.