KWADRANS PRZED PRZENAJŚWIĘTSZYM
Ojciec Claret (1807-1870) – Arcybiskup Kuby, założył Zgromadzenie Misyjne Braci Niepokalanego Serca Maryi – Klaretynów. Teksty Świętego zostały wybrane i wydane przez Urząd Pastoralny w Wiedniu (1988). Ojciec Claret używa formy rozmowy, w której Jezus zwraca się do każdego osobiście.
--------------------------------------------------------------------------------
Nie potrzeba wiele mówić, by mi się przypodobać – wystarczy, że Mnie bardzo kochasz. Mów do Mnie, jak gdybyś rozmawiał ze swoim przyjacielem.
Musisz Mnie dla kogoś o coś prosić?
Powiedz Mi jego imię, a następnie co byś chciał, żebym teraz dla niego uczynił. Proś o wiele, nie wahaj się prosić. Mów do Mnie prosto i otwarcie o biednych, których chcesz pocieszyć; o chorych, których cierpienia widzisz; o zabłąkanych, dla których gorąco pragniesz powrotu na prawdziwą drogę. Powiedz Mi o wszystkich chociaż jedno słowo.
A dla siebie – czyż nie potrzebujesz żadnej łaski?
Powiedz Mi otwarcie... może jesteś dumny, samolubny, niestały, niestaranny... i poproś Mnie, żebym ci przyszedł z pomocą w twoich nielicznych czy też licznych wysiłkach, które podejmujesz, by się tych wad wyzbyć. Nie wstydź się! Jest wielu sprawiedliwych, wielu świętych w niebie, którzy popełniali dokładnie te same błędy. Ale oni prosili pokornie... i z biegiem czasu zobaczyli, że są od tego wolni. Nie zwlekaj prosić też o zdrowie, o szczęśliwe zakończenie twoich prac, interesów czy studiów. To wszystko mogę ci dać i daję. A Ja życzę sobie, żebyś Mnie o to prosił, o ile się to nie zwraca przeciwko twojemu uświęceniu, lecz sprzyja mu i je wspiera. Czego ci akurat dzisiaj potrzeba? Co mogę dla ciebie uczynić? Gdybyś ty wiedział, jak bardzo pragnę ci pomóc.
Czy masz w tej chwili jakiś plan?
Opowiedz Mi o nim. Czym się zajmujesz? O czym myślisz? Co mogę uczynić dla twojego brata, dla twojej siostry, przyjaciół, rodziny, dla twoich przełożonych? Co chciałbyś dla nich uczynić? A co do Mnie, czy nie pragniesz, żebym był uwielbiany? Czy zechciałbyś uczynić coś dobrego przyjaciołom, których może bardzo kochasz, a którzy żyją nie myśląc o Mnie? Powiedz Mi, co dzisiaj szczególnie przyciąga twoją uwagę? Czego pragniesz z utęsknieniem? Jakie środki posiadasz, aby to osiągnąć? Powiedz Mi o twoim nieudanym przedsięwzięciu, a Ja powiem ci o przyczynach niepowodzenia. Czy nie chciałbyś Mnie dla siebie pozyskać?
Może odczuwasz smutek lub jesteś źle usposobiony?
Opowiedz Mi w szczegółach, co cię smuci. Kto cię zranił? Kto uraził twoją miłość własną? Kto ciebie znieważył? Informuj Mnie o wszystkim, a wnet dojdziesz do tego, że powiesz za Moim przykładem: wszystko przebaczam, wszystko zapominam. Jako nagrodę otrzymasz Moje pocieszające błogosławieństwo. Może się boisz? Czy odczuwasz w swojej duszy owo nieokreślone przygnębienie, które – choć nie ma podstaw – jednak nie przestaje rozrywać ci serca? Rzuć się w ramiona Mojej Opatrzności! Jestem przy tobie, u twego boku. Ja wszystko widzę, wszystko słyszę i nigdy cię nie zostawię. Czy odczuwasz antypatię ludzi, którzy cię przedtem lubili, a teraz o tobie zapomnieli, odwrócili się od ciebie, choć z twojej strony nie było najmniejszego powodu do tego? Poproś za nich, a Ja przyprowadzę ich do ciebie z powrotem, o ile nie staną się przeszkodą twego uświęcenia.
Czy nie masz jakiejś radosnej wiadomości dla Mnie?
Dlaczego nie pozwalasz mi w niej uczestniczyć? Przecież jestem twoim przyjacielem. Opowiedz mi, co od twoich ostatnich odwiedzin u Mnie pokrzepiło twe serce, umocniło cię i wywołało uśmiech. Być może spotkały cię przyjemne niespodzianki? Może otrzymałeś szczęśliwe wiadomości, list, zetknąłeś się z życzliwością? Może przezwyciężyłeś trudności, wyszedłeś z sytuacji bez wyjścia? To wszystko jest Moim dziełem. Ty masz Mi po prostu powiedzieć: "Dziękuję, mój Ojcze!”
A czy nie chcesz Mi nic obiecać?
Ja czytam w głębi twego serca. Ludzi można łatwo zmylić, ale nie Boga. Mów więc do Mnie otwarcie. Czy jesteś zdecydowany nie poddawać się więcej wiadomej okazji do grzechu, zrezygnować z rzeczy, która ci szkodzi, nie czytać książki, która pobudziła twoją wyobraźnię, nie przestawać z człowiekiem, który zmącił spokój twej duszy? Czy będziesz znów łagodny, miły i usłużny wobec tego człowieka, którego miałeś do dziś za wroga, bo ci się sprzeniewierzył? Dobrze, powróć więc teraz do twego zajęcia, do twojej pracy, do nauki. Ale nie zapominaj o kwadransie, który przeżywaliśmy razem. Jak tylko potrafisz zachowuj milczenie, skromność, wewnętrzne skupienie. Miłuj bliźniego. Kochaj Matkę Moją, która i twoją Matką jest. Przyjdź znowu z sercem przepełnionym jeszcze większą miłością i jeszcze bardziej oddanym Mojemu Duchowi. Wtedy codziennie będziesz odnajdywał w Moim Sercu nową miłość, nowe dobrodziejstwa i nowe pociechy.
niedziela, 31 stycznia 2010
piątek, 29 stycznia 2010
Konkurs biblijny.
08.02 i 09.02 na spotkaniach zostanie przeprowadzony konkurs wiedzy biblijnej na podstawie tejże Ewangelii.
Spotkanie dla kandydatów do bierzmowania
Zapraszam na przygotowanie, które odbędzie się w poniedziałek i wtorek (01.02 i 02.02) o godz. 19,30. We wtorek jest święto Ofiarowania Pańskiego czyli Matki Bożej Gromnicznej. Jeśli możecie przyjdźcie również na Mszę św. o godz. 18,30. Można zdobyć dodatkowe punkty przed egzaminem.
piątek, 22 stycznia 2010
Spotkanie dla dorosłych w sobotę 30 stycznia o godz. 10,00. Obecność obowiązkowa.
Osoby, które przygotowują się indywidualnie do sakramentu bierzmowania proszone są o przybycie na sobotnie spotkanie. Proszę o przyniesienie ze sobą aktualnego świadectwa chrztu (dotyczy osób, które do tej pory tego nie uczyniły). Proszę również przygotować się z wiadomości publikowanych na stronach internetowych dla weryfikacji wiedzy (będzie przeprowadzony test).
Spotkanie dla kandydatów do bierzmowania
Następne spotkanie odbędzie się w poniedziałek i wtorek 25 i 26 stycznia. Przypominam o przygotowywaniu się do egzaminu, i czytaniu Ewangelii św. Marka. Wkrótce będzie podana dokładna data egzaminu!!! Proszę też nie zapominać o uczęszczaniu na niedzielne Msze św.
Katecheza - VII
TEMAT SPOTKANIA : DUCH ŚWIĘTY I JEGO DARY.
1. Wprowadzenie w temat :
Co zdarzyło się w Wieczerniku? … Dz 2,1-4
”A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela” (Łk 24,21). Uczniowie przeżywali rozczarowanie i smutek. Tym większy, że porzucili wszystko, poszli za Jezusem. Tymczasem nic nie zostało z niedawnej Jego chwały. Zamiast spodziewanego triumfu Mistrza - Jego haniebna śmierć. A potem jeszcze to niezrozumiałe wydarzenie: zmartwychwstanie. Nie mogli mu odmówić realności, przecież widzieli Zmartwychwstałego na własne oczy. Ale jak się z tym uporać, jak to ogarnąć, połączyć w sensowną całość?
Święty Łukasz, opowiadając o przyjściu Ducha Świętego, pisze, że ukazały się ”jakby języki ognia”. Jest to zatem porównanie, z natury rzeczy niedoskonałe. Co w rzeczywistości zobaczyli Apostołowie, pozostanie ich tajemnicą. Jednak najistotniejsze jest nie to, co na zewnątrz towarzyszyło zstąpieniu zapowiedzianego Pocieszyciela, lecz przemiana, jakiej owo przyjście dokonało w uczniach Jezusa.
Otworzyli drzwi i wyszli. Do tej pory zamykający się trwożliwie, opłakujący zawiedzione nadzieje, wyszli na zewnątrz, mówiąc głośno o dziełach Bożych całemu światu, w całej wielości jego języków. Zdumiewająca metamorfoza, aż trudno uwierzyć, że to mogli być ci sami ludzie. Obrazu dopełnia stanowcze i odważne wystąpienie Piotra - tego samego, który wcześniej po trzykroć zaparł się Jezusa. Teraz Piotr w jasny sposób opowiada o Jezusie jako Mesjaszu i wypełnieniu proroctw starotestamentowych. Kiedy zstąpił na nich Duch, dokonała się tajemnicza ”zmiana miejsca”: od tej pory, gdy Apostołowie mówią o Jezusie, On nie jest ”przed” nimi, lecz ”w” nich. Gdy oni mówią, mówi On, w najdosłowniejszym sensie. Dlatego też już pierwsza mowa Piotra odniosła piorunujący skutek - ludzie natychmiast nawracali się, przyjmowali chrzest i zmieniali swoje życie.
Duch Święty swoją mocą, poprzez swoje dary tak w nich zadziałał. – uzupełnić punkt 1 i 2 w notatniku str. 13
2. A jak jest z nami?
Otrzymaliśmy w czasie Chrztu Ducha Św. i jest w nas życie Boże. Jak ono wygląda, każdy niech sobie odpowie na to pytanie. Teraz jest ważne, co będzie z nami po sakramencie bierzmowania. Osoba Ducha Świętego i Jego dary, którymi Bóg napełnia w czasie tego sakramentu, to jakby takie duchowe doładowanie, byśmy mogli działać i funkcjonować jak prawdziwie dojrzali chrześcijanie, świadkowie i apostołowie Chrystusa. I może nie od razu dokona się ta przemiana, jednak Duch będzie działał, tylko trzeba prosić o to, współpracować z łaską Bożą.
Jakie mamy dary Ducha Świętego? – notatnik, str.46
3. Omówienie poszczególnych darów; ( rozdać każdemu charakterystykę darów )
Charakterystyka darów Ducha Świętego
Dar Mądrości: Mądrość w biblijnym rozumieniu nie oznacza ogromu wiedzy, lecz zdolność rozpoznawania Bożej woli i przyjmowania wiary z sercem, to znaczy nie tylko przyznawanie się do wiary, lecz także życie wiarą. Dzięki temu darowi potrafimy zobaczyć całe piękno świata, piękno człowieka, potrafimy spojrzeć na siebie z miłością. Pomimo tego, że pewne zachowania ludzkie mogą nas denerwować, drażnić, smucić, ale to nam nie przeszkadza w tym spojrzeniu Bożym, które dostrzega całe bogactwo stworzenia, drugiego człowieka.
Dar Rozumu: Dar ten pomaga poznawać coraz bardziej wiarę i oznacza daje zdolność do odróżniania dobra od zła. Kształtuje on zmysł wiary ; pomaga nam zrozumieć prawdy wiary i przykazania.
Dar Rady: Często jesteśmy bezradni. Jednak by wszystko było jasne, w życiu codziennym musimy decydować się na to, co dobre i słuszne. Chodzi o to, by we własnym życiu umieć rozpoznać Bożą wolę , dlatego należy się o to modlić; o gotowość przyjęcia ( z Pisma Świętego; od mądrych i dobrych ludzi; od własnego sumienia) i dania komuś ( słowem lub czynem ) dobrej rady. Zatem uzdalnia on człowieka do dokonania właściwego wyboru, przed jakim staje każdego dnia w swoim życiu. Pomaga człowiekowi zrozumieć i zauważyć, co należy czynić w bardzo trudnych sytuacjach.
Dar Męstwa: ten dar pomaga wytrwać w wierze w czasie pokus, wyśmiewania czy prześladowania poprzez stanowcze, odważne, życie według Bożych przykazań. Udziela on wytrwałości, pomaga w znoszeniu cierpienia. Źródłem pomnażania męstwa w nas są sakramenty święte, zwłaszcza Eucharystia.
Dar Umiejętności: umiejętność uzdalnia nas do tego, by poprzez badanie, dociekanie w różnych naukach, w tym co nas otacza znaleźć odpowiedź na pytania – skąd, dokąd, dlaczego, po co i skąd mamy pewność, że Bóg nas zna, wie o nas. Dar ten pomaga nam także odkrywać Boga poprzez Jego dzieła, przyrodę, innych ludzi. Daje nam też możliwość dobrego wykorzystania talentów i zdolności jakie posiadamy.
Dar Pobożności: Pobożność to kroczenie przez życie z Bogiem poprzez modlitwę, Eucharystię, Spowiedź, zaangażowanie w życie parafii, Kościoła. Uzdalnia nas do oddawania czci Bogu, jako naszemu Ojcu. Pomaga nam patrzeć na bliźnich jako naszych braci i sióstr. Sprawia także, że kochamy i czcimy Matkę Bożą, aniołów, świętych, ze czcią odnosimy się do Kościoła, papieża, biskupów, kapłanów. Otaczamy czcią i szacunkiem miejsca święte, przedmioty kultu. Inaczej mówiąc oznacza życie w zaufaniu Bogu każdego dnia.
Dar Bojaźni Bożej: dar ten nie jest przeciwieństwem miłości Bożej, lecz bezbożności. Bóg w Piśmie Świętym jest Bogiem miłującym, ale także Bogiem Wszechmogącym i Świętym, wobec którego mamy wielki szacunek i głęboką cześć. Dar Bojaźni Bożej prowadzi także do serdecznego żalu za grzechy, wyzwala gotowość zadośćuczynienia. Prowadzi także do szukania Boga, do tęsknoty za tym, żeby spotkać się z Nim w sakramencie pojednania.
4. Charyzmaty Ducha Świętego., notatnik str. 14
Są to szczególne dary Ducha Świętego dane nie tyle dla osobistego użytku, ile dla pożytku bliźnich czy też jako znaki posłannictwa, konieczne dla wypełnienia zleconej od Boga misji. Wspomina o nich pierwszy św. Paweł Apostoł i daje im grecką nazwę „charismata”. W liście do Koryntian wymienia ich dziewięć: dar mądrości słowa, dar umiejętności poznawania, dar wiary, dar uzdrawiania, dar czynienia cudów, dar proroctwa, dar rozeznania duchów, dar języków i dar tłumaczenia języków. „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch. (...) Wszystkim zaś objawia się Duch dla (wspólnego) dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozeznanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu, jak chce” (1 Kor 12,4-11).
słowo mądrości, dzięki któremu dany jest człowiekowi wgląd w Boży plan w danej sytuacji oraz możliwość przekazania słowami rady lub wskazówki.
słowo poznania, dzięki któremu człowiek uzyskuje wgląd w Boską tajemnicę lub aspekt relacji człowieka z Bogiem, i potrafi to wyrazić słowami, które pomagają innym zrozumieć tę tajemnicę.
Dar wiary, pozwalający człowiekowi w danym momencie, niezależnie od okoliczności wierzyć i powoływać się na moc Boga z pewnością, która wyklucza wszelkie zwątpienie.
Dar uzdrawiania, umożliwiający bycie narzędziem Boga w poprawie zdrowia kogoś innego, na jednym lub kilku poziomach: duchowym, psychicznym lub fizycznym.
Dar czynienia cudów, dzięki któremu możemy być narzędziem Boga w silnej manifestacji mocy Boga, jak np. natychmiastowym uzdrowieniu.
Dar proroctwa, dzięki któremu człowiek podaje przekaz od Boga dla wspólnoty lub jednego człowieka.
Dar rozróżniania duchów, dzięki któremu człowiek potrafi poznać źródło danej inspiracji lub działania oraz ich przyczynę � czy pochodziły one od Ducha Świętego, czy od ludzkiego ducha, czy od złego ducha.
Dar języków, dzięki któremu człowiek daje wspólnocie przekaz od Boga. Dokonuje tego w języku sobie nieznanym. Trzeba odróżnić dar modlitwy językami od daru języków, który jest proroczym przesłaniem.
Dar tłumaczenia, dzięki któremu człowiek podaje ogólne znaczenie tego, co zostało powiedziane za pomocą daru języków.
5. Praca domowa - punkt 5, str14.
1. Wprowadzenie w temat :
Co zdarzyło się w Wieczerniku? … Dz 2,1-4
”A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela” (Łk 24,21). Uczniowie przeżywali rozczarowanie i smutek. Tym większy, że porzucili wszystko, poszli za Jezusem. Tymczasem nic nie zostało z niedawnej Jego chwały. Zamiast spodziewanego triumfu Mistrza - Jego haniebna śmierć. A potem jeszcze to niezrozumiałe wydarzenie: zmartwychwstanie. Nie mogli mu odmówić realności, przecież widzieli Zmartwychwstałego na własne oczy. Ale jak się z tym uporać, jak to ogarnąć, połączyć w sensowną całość?
Święty Łukasz, opowiadając o przyjściu Ducha Świętego, pisze, że ukazały się ”jakby języki ognia”. Jest to zatem porównanie, z natury rzeczy niedoskonałe. Co w rzeczywistości zobaczyli Apostołowie, pozostanie ich tajemnicą. Jednak najistotniejsze jest nie to, co na zewnątrz towarzyszyło zstąpieniu zapowiedzianego Pocieszyciela, lecz przemiana, jakiej owo przyjście dokonało w uczniach Jezusa.
Otworzyli drzwi i wyszli. Do tej pory zamykający się trwożliwie, opłakujący zawiedzione nadzieje, wyszli na zewnątrz, mówiąc głośno o dziełach Bożych całemu światu, w całej wielości jego języków. Zdumiewająca metamorfoza, aż trudno uwierzyć, że to mogli być ci sami ludzie. Obrazu dopełnia stanowcze i odważne wystąpienie Piotra - tego samego, który wcześniej po trzykroć zaparł się Jezusa. Teraz Piotr w jasny sposób opowiada o Jezusie jako Mesjaszu i wypełnieniu proroctw starotestamentowych. Kiedy zstąpił na nich Duch, dokonała się tajemnicza ”zmiana miejsca”: od tej pory, gdy Apostołowie mówią o Jezusie, On nie jest ”przed” nimi, lecz ”w” nich. Gdy oni mówią, mówi On, w najdosłowniejszym sensie. Dlatego też już pierwsza mowa Piotra odniosła piorunujący skutek - ludzie natychmiast nawracali się, przyjmowali chrzest i zmieniali swoje życie.
Duch Święty swoją mocą, poprzez swoje dary tak w nich zadziałał. – uzupełnić punkt 1 i 2 w notatniku str. 13
2. A jak jest z nami?
Otrzymaliśmy w czasie Chrztu Ducha Św. i jest w nas życie Boże. Jak ono wygląda, każdy niech sobie odpowie na to pytanie. Teraz jest ważne, co będzie z nami po sakramencie bierzmowania. Osoba Ducha Świętego i Jego dary, którymi Bóg napełnia w czasie tego sakramentu, to jakby takie duchowe doładowanie, byśmy mogli działać i funkcjonować jak prawdziwie dojrzali chrześcijanie, świadkowie i apostołowie Chrystusa. I może nie od razu dokona się ta przemiana, jednak Duch będzie działał, tylko trzeba prosić o to, współpracować z łaską Bożą.
Jakie mamy dary Ducha Świętego? – notatnik, str.46
3. Omówienie poszczególnych darów; ( rozdać każdemu charakterystykę darów )
Charakterystyka darów Ducha Świętego
Dar Mądrości: Mądrość w biblijnym rozumieniu nie oznacza ogromu wiedzy, lecz zdolność rozpoznawania Bożej woli i przyjmowania wiary z sercem, to znaczy nie tylko przyznawanie się do wiary, lecz także życie wiarą. Dzięki temu darowi potrafimy zobaczyć całe piękno świata, piękno człowieka, potrafimy spojrzeć na siebie z miłością. Pomimo tego, że pewne zachowania ludzkie mogą nas denerwować, drażnić, smucić, ale to nam nie przeszkadza w tym spojrzeniu Bożym, które dostrzega całe bogactwo stworzenia, drugiego człowieka.
Dar Rozumu: Dar ten pomaga poznawać coraz bardziej wiarę i oznacza daje zdolność do odróżniania dobra od zła. Kształtuje on zmysł wiary ; pomaga nam zrozumieć prawdy wiary i przykazania.
Dar Rady: Często jesteśmy bezradni. Jednak by wszystko było jasne, w życiu codziennym musimy decydować się na to, co dobre i słuszne. Chodzi o to, by we własnym życiu umieć rozpoznać Bożą wolę , dlatego należy się o to modlić; o gotowość przyjęcia ( z Pisma Świętego; od mądrych i dobrych ludzi; od własnego sumienia) i dania komuś ( słowem lub czynem ) dobrej rady. Zatem uzdalnia on człowieka do dokonania właściwego wyboru, przed jakim staje każdego dnia w swoim życiu. Pomaga człowiekowi zrozumieć i zauważyć, co należy czynić w bardzo trudnych sytuacjach.
Dar Męstwa: ten dar pomaga wytrwać w wierze w czasie pokus, wyśmiewania czy prześladowania poprzez stanowcze, odważne, życie według Bożych przykazań. Udziela on wytrwałości, pomaga w znoszeniu cierpienia. Źródłem pomnażania męstwa w nas są sakramenty święte, zwłaszcza Eucharystia.
Dar Umiejętności: umiejętność uzdalnia nas do tego, by poprzez badanie, dociekanie w różnych naukach, w tym co nas otacza znaleźć odpowiedź na pytania – skąd, dokąd, dlaczego, po co i skąd mamy pewność, że Bóg nas zna, wie o nas. Dar ten pomaga nam także odkrywać Boga poprzez Jego dzieła, przyrodę, innych ludzi. Daje nam też możliwość dobrego wykorzystania talentów i zdolności jakie posiadamy.
Dar Pobożności: Pobożność to kroczenie przez życie z Bogiem poprzez modlitwę, Eucharystię, Spowiedź, zaangażowanie w życie parafii, Kościoła. Uzdalnia nas do oddawania czci Bogu, jako naszemu Ojcu. Pomaga nam patrzeć na bliźnich jako naszych braci i sióstr. Sprawia także, że kochamy i czcimy Matkę Bożą, aniołów, świętych, ze czcią odnosimy się do Kościoła, papieża, biskupów, kapłanów. Otaczamy czcią i szacunkiem miejsca święte, przedmioty kultu. Inaczej mówiąc oznacza życie w zaufaniu Bogu każdego dnia.
Dar Bojaźni Bożej: dar ten nie jest przeciwieństwem miłości Bożej, lecz bezbożności. Bóg w Piśmie Świętym jest Bogiem miłującym, ale także Bogiem Wszechmogącym i Świętym, wobec którego mamy wielki szacunek i głęboką cześć. Dar Bojaźni Bożej prowadzi także do serdecznego żalu za grzechy, wyzwala gotowość zadośćuczynienia. Prowadzi także do szukania Boga, do tęsknoty za tym, żeby spotkać się z Nim w sakramencie pojednania.
4. Charyzmaty Ducha Świętego., notatnik str. 14
Są to szczególne dary Ducha Świętego dane nie tyle dla osobistego użytku, ile dla pożytku bliźnich czy też jako znaki posłannictwa, konieczne dla wypełnienia zleconej od Boga misji. Wspomina o nich pierwszy św. Paweł Apostoł i daje im grecką nazwę „charismata”. W liście do Koryntian wymienia ich dziewięć: dar mądrości słowa, dar umiejętności poznawania, dar wiary, dar uzdrawiania, dar czynienia cudów, dar proroctwa, dar rozeznania duchów, dar języków i dar tłumaczenia języków. „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch. (...) Wszystkim zaś objawia się Duch dla (wspólnego) dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozeznanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu, jak chce” (1 Kor 12,4-11).
słowo mądrości, dzięki któremu dany jest człowiekowi wgląd w Boży plan w danej sytuacji oraz możliwość przekazania słowami rady lub wskazówki.
słowo poznania, dzięki któremu człowiek uzyskuje wgląd w Boską tajemnicę lub aspekt relacji człowieka z Bogiem, i potrafi to wyrazić słowami, które pomagają innym zrozumieć tę tajemnicę.
Dar wiary, pozwalający człowiekowi w danym momencie, niezależnie od okoliczności wierzyć i powoływać się na moc Boga z pewnością, która wyklucza wszelkie zwątpienie.
Dar uzdrawiania, umożliwiający bycie narzędziem Boga w poprawie zdrowia kogoś innego, na jednym lub kilku poziomach: duchowym, psychicznym lub fizycznym.
Dar czynienia cudów, dzięki któremu możemy być narzędziem Boga w silnej manifestacji mocy Boga, jak np. natychmiastowym uzdrowieniu.
Dar proroctwa, dzięki któremu człowiek podaje przekaz od Boga dla wspólnoty lub jednego człowieka.
Dar rozróżniania duchów, dzięki któremu człowiek potrafi poznać źródło danej inspiracji lub działania oraz ich przyczynę � czy pochodziły one od Ducha Świętego, czy od ludzkiego ducha, czy od złego ducha.
Dar języków, dzięki któremu człowiek daje wspólnocie przekaz od Boga. Dokonuje tego w języku sobie nieznanym. Trzeba odróżnić dar modlitwy językami od daru języków, który jest proroczym przesłaniem.
Dar tłumaczenia, dzięki któremu człowiek podaje ogólne znaczenie tego, co zostało powiedziane za pomocą daru języków.
5. Praca domowa - punkt 5, str14.
piątek, 15 stycznia 2010
Katecheza VI - Tajemnice Ducha Świętego
a) Na przykładzie życia bł. Matki Teresy można zobaczyć działanie Ducha Świętego w życiu człowieka. Wszystkim nam jest znana ta postać, niosąca miłość, pokój i pomoc najbiedniejszym, chorym, odrzuconym i bezdomnym. To wiara w Boga, przekonanie o Jego miłości w sercu pozwoliło jej tak działać. Czuła tę Bożą miłość w sobie i dzieliła się nią z wszystkimi. Nie dokonywała rzeczy po ludzku cudownych, przynoszących jej sławę, pieniądze itp. Wykonywała najprostsze czynności dnia codziennego, które ubogacone miłością były jednak cudem we współczesnym świecie. Sama z siebie nie miałaby sił, zdrowia, a przede wszystkim odwagi, nadziei i serca tak pełnego miłości. To wszystko sprawiał w jej sercu Duch Święty.
Jego samego nie można zobaczyć inaczej, jak tylko po działaniu w życiu chrześcijan. Człowiek swojej duszy też nie jest w stanie zobaczyć, ale dzięki niej żyje. To że nie dostrzegamy Ducha Świętego, nie znaczy, że Go nie ma. Ducha Świętego poznajemy po Jego owocach.
b) Zanim jednak wyjaśnimy, przybliżymy Trzecią Osobę Trójcy Świętej – Ducha Świętego spróbujemy zapoznać się z tym, co Pismo Święte mówi nam o Nim.
- Praca z notatnikiem str. 11 punkt 3.
A. „Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy (…)wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić”. Dz 2,1-4
Fakt mówienia różnymi językami przez napełnionych Duchem Świętym, pokazuje, że dzięki Jego mocy głoszone słowo zdolne jest przełamać każdą barierę i że przyjęcie Ewangelii nie wymaga wyrzeczenia się własnej tożsamości kulturowej. Duch Święty jednoczy.
B. „Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Dz 1,8
Duch Święty wspiera swoją mocą ludzi do wypełnienia powierzonych im zadań przez Jezusa Chrystusa. Zadaniem tym jest dawanie świadectwa o Nim.
C. „A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem”. J 14,26
Duch Święty uczy i wspomaga ludzi w zrozumieniu nauki Jezusa Chrystusa. Dzięki Niemu są oni w stanie lepiej pojąć istotę Ewangelii i wiary.
D. „Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was”? 1 Kor 3,16
Od chwili Chrztu Św. w każdym człowieku jest obecny Duch Boży, dzięki któremu stajemy się Dziećmi Bożymi.
E. „Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie”. Gal 5, 22-23
Tylko dzięki działaniu Ducha Świętego, dzięki współpracy z Nim, w życiu człowieka będą obecne takie owoce.
F. „ Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze! Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale”. Rz 8, 14-17
Ci, którzy wybrali Boga, przyjęli Go, są dziećmi Boga. Nie ma w nich już lęku, bo wiedzą, że Boga mogą nazywać Ojcem. Czują się wolni, nie ma w nich przymusu, są kochani przez Boga i sami kochają. A Duch Święty wspiera ich w całym życiu, że nawet cierpienia nie wydają się straszne.
1. Podsumowanie:
a) Duch Święty: - jednoczy; wspiera; umacnia; naucza; czyni dziećmi Bożymi; dzięki Niemu życie ludzi wypełnia miłość, pokój, dobroć, wierność …; umacnia w cierpieniu; podtrzymuje w dawaniu świadectwa, w byciu wyznawcą Chrystusa.
b) Kim zatem jest Duch Święty?
Wymienione powyżej Jego działanie obrazuje Go nam najlepiej. Jest Tym, który działa wśród ludzi, w Kościele, w świecie. W życiu poszczególnych osób, naszym też. Pierwsze spotkanie z Trzecią Osobą Trójcy Świętej następuje w Sakramencie Chrztu Świętego. Natomiast w sakramencie Bierzmowania zaprasza się Go raz jeszcze do swojego życia, by działał, prowadził, umacniał i uświęcał.
Duch Święty przygotowuje ludzi, uprzedza ich swoją łaską, by pociągnąć do Chrystusa. Przypomina Jego słowa, otwiera ich umysły na zrozumienie Jego nauki i życia, śmierci i zmartwychwstania. Uobecnia szczególnie w Eucharystii, misterium Chrystusa, tzn. Jego Ofiarę na zbawienie świata.
W wyznaniu wiary, w każdą niedzielę powtarzamy słowa: „ Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków.”
Nazywamy Go Panem, co oznacza, że wierzymy w Jego Bóstwo i Jego boskie działanie. Jest On równy w Bóstwie Bogu Ojcu i Synowi i razem z Nimi odbiera chwałę.
Ten sam Duch Święty był obecny przy stworzeniu świata i kiedy Pan Bóg przygotowywał świat na przyjście swojego Syna Jezusa, nauczał przez Proroków. Ten sam Duch był od początku z Panem Jezusem – od poczęcia „ i poczęła z Ducha Świętego”, przez całe życie na ziemi, do zmartwychwstania. Ten sam Duch działał w historii i dzisiaj w świecie i w Kościele.
Ukazywał się pod zasłoną obrazów i symboli: tchnienie, słup ognia, krzak gorejący; wiatr; gołębica, języki ognia, wicher.
Jego samego nie można zobaczyć inaczej, jak tylko po działaniu w życiu chrześcijan. Człowiek swojej duszy też nie jest w stanie zobaczyć, ale dzięki niej żyje. To że nie dostrzegamy Ducha Świętego, nie znaczy, że Go nie ma. Ducha Świętego poznajemy po Jego owocach.
b) Zanim jednak wyjaśnimy, przybliżymy Trzecią Osobę Trójcy Świętej – Ducha Świętego spróbujemy zapoznać się z tym, co Pismo Święte mówi nam o Nim.
- Praca z notatnikiem str. 11 punkt 3.
A. „Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy (…)wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić”. Dz 2,1-4
Fakt mówienia różnymi językami przez napełnionych Duchem Świętym, pokazuje, że dzięki Jego mocy głoszone słowo zdolne jest przełamać każdą barierę i że przyjęcie Ewangelii nie wymaga wyrzeczenia się własnej tożsamości kulturowej. Duch Święty jednoczy.
B. „Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Dz 1,8
Duch Święty wspiera swoją mocą ludzi do wypełnienia powierzonych im zadań przez Jezusa Chrystusa. Zadaniem tym jest dawanie świadectwa o Nim.
C. „A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem”. J 14,26
Duch Święty uczy i wspomaga ludzi w zrozumieniu nauki Jezusa Chrystusa. Dzięki Niemu są oni w stanie lepiej pojąć istotę Ewangelii i wiary.
D. „Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was”? 1 Kor 3,16
Od chwili Chrztu Św. w każdym człowieku jest obecny Duch Boży, dzięki któremu stajemy się Dziećmi Bożymi.
E. „Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie”. Gal 5, 22-23
Tylko dzięki działaniu Ducha Świętego, dzięki współpracy z Nim, w życiu człowieka będą obecne takie owoce.
F. „ Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze! Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale”. Rz 8, 14-17
Ci, którzy wybrali Boga, przyjęli Go, są dziećmi Boga. Nie ma w nich już lęku, bo wiedzą, że Boga mogą nazywać Ojcem. Czują się wolni, nie ma w nich przymusu, są kochani przez Boga i sami kochają. A Duch Święty wspiera ich w całym życiu, że nawet cierpienia nie wydają się straszne.
1. Podsumowanie:
a) Duch Święty: - jednoczy; wspiera; umacnia; naucza; czyni dziećmi Bożymi; dzięki Niemu życie ludzi wypełnia miłość, pokój, dobroć, wierność …; umacnia w cierpieniu; podtrzymuje w dawaniu świadectwa, w byciu wyznawcą Chrystusa.
b) Kim zatem jest Duch Święty?
Wymienione powyżej Jego działanie obrazuje Go nam najlepiej. Jest Tym, który działa wśród ludzi, w Kościele, w świecie. W życiu poszczególnych osób, naszym też. Pierwsze spotkanie z Trzecią Osobą Trójcy Świętej następuje w Sakramencie Chrztu Świętego. Natomiast w sakramencie Bierzmowania zaprasza się Go raz jeszcze do swojego życia, by działał, prowadził, umacniał i uświęcał.
Duch Święty przygotowuje ludzi, uprzedza ich swoją łaską, by pociągnąć do Chrystusa. Przypomina Jego słowa, otwiera ich umysły na zrozumienie Jego nauki i życia, śmierci i zmartwychwstania. Uobecnia szczególnie w Eucharystii, misterium Chrystusa, tzn. Jego Ofiarę na zbawienie świata.
W wyznaniu wiary, w każdą niedzielę powtarzamy słowa: „ Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków.”
Nazywamy Go Panem, co oznacza, że wierzymy w Jego Bóstwo i Jego boskie działanie. Jest On równy w Bóstwie Bogu Ojcu i Synowi i razem z Nimi odbiera chwałę.
Ten sam Duch Święty był obecny przy stworzeniu świata i kiedy Pan Bóg przygotowywał świat na przyjście swojego Syna Jezusa, nauczał przez Proroków. Ten sam Duch był od początku z Panem Jezusem – od poczęcia „ i poczęła z Ducha Świętego”, przez całe życie na ziemi, do zmartwychwstania. Ten sam Duch działał w historii i dzisiaj w świecie i w Kościele.
Ukazywał się pod zasłoną obrazów i symboli: tchnienie, słup ognia, krzak gorejący; wiatr; gołębica, języki ognia, wicher.
Subskrybuj:
Posty (Atom)